رابطه ی بین سرسختی روانشناختی وخودپنداره با خودکارآمدی در بین دانش آموزان ناشنوای شهر شیراز

چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سرسختی روانشناختی و خود پنداره با خود کارامدی انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان ناشنوای شهر شیراز می باشد که در سال تحصیلی 1392-93 در مدارس استثنایی شهر شیراز مشغول به تحصیل بودند. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش شامل 100 نفر از جامعه مذکور است که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. پرسشنامه های خودکارآمدی شرر و آدامز، سرسختی روانشناختی لانگ و گولت و خودپنداره فضلی در پژوهش حاضر استفاده گردید. در این پژوهش داده ها به لحاظ توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف معیار، کمینه و بیشینه) و استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان) توسط نرم افزار spss تحلیل شد. یافته ها حاکی از آن بود که سرسختی روانشناختی و خود پنداره با خود کارامدی رابطه مثبت معنا داری دارد (01/0 >p). همچنین ابعاد سرسختی روانشناختی (کنترل، چالش جویی، تعهد) با خودکارآمدی و خودپنداره رابطه مثبت معنادار دارد (01/0 >p). علاوه بر این، سرسختی روانشناختی و خودپنداره به طور کلی 55 درصد از تغییرات واریانس خودکارآمدی را پیش بینی می کنند. کلید واژه ها: سرسختی روانشناختی، خود پنداره، خود کارامدی، دانش آموزان ناشنوا.